Een gouden tip voor minder strijd met je temperamentvolle peuter!
Afgelopen week stond ik te wachten toen er een moeder met haar peuter langs liep. De peuter had een knuffeldier stevig in haar armen geklemd en maakte aanstalten om in hoog tempo richting de (natte) speeltuin te banjeren.
Moeder zei: “Geef je knuffel maar even hier, dan doe ik hem in de tas.”
Waarop de peuter zei… je raadt het niet… “NEE”
Moeder werd een tikkeltje ongeduldig en riep iets harder: “Je geeft je knuffeltje nu even aan mij.”
“NEE”
Moeder: “Ik ga nu tot 3 tellen en dan ga ik de knuffel van je afpakken… 3… 2…1…”
“NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE”
Gevolg: een moeder die met een rood, bezweet hoofd een boze, huilende en schreeuwende peuter onder haar arm wegdraagt.
Natuurlijk zijn we allemaal wel eens deze moeder. En peuters die driftbuien hebben en grenzen leren kennen is heel gezond. En dingen af en toe wegnemen om je peuter te beschermen voor negatieve ervaringen is ook heel prima.
Maar de stap om in deze situatie een driftbui te vermijden was waarschijnlijk maar heel klein geweest. Kleiner dan de moeite die het kost om een flippende peuter te tillen.
De intentie van de moeder was heel begrijpelijk. Namelijk: als je de knuffel in de speeltuin laat vallen, wordt hij vies en nat of hij kan kapot gaan en dan kan je hem vanavond niet mee naar bed.
Logisch!
Maar dat was waarschijnlijk niet hoe de peuter in dit verhaal redeneerde naar aanleiding van het verzoek om haar knuffel af te geven.
De kans is groot dat het voor deze peuter puur en alleen ging om de machtsstrijd rondom de knuffel. Die wou ze niet afgeven. Het is háár knuffel.
Oplossing 1
Een eerste makkelijke oplossing om bovenstaande driftbui te vermijden, zou dan ook zijn om bovenstaande logica uit te leggen. Al zal het er in dit geval om spannen of het meisje oud genoeg was om deze uitleg te begrijpen. Maar waarschijnlijk zou ze in elk geval de logica: vies/nat/kapot en ‘niet mee naar bed’ wel kunnen volgen en bestaat er een kansje dat ze dit risico zelf ook niet zou willen lopen waardoor ze de knuffel vrijwillig af had gegeven.
Oplossing 2
Een andere oplossing, die waarschijnlijk voor 99% zekerheid wel had gewerkt, was om spel in te zetten.
Peuters (en dit geldt eigenlijk ook nog voor veel kleuters tot de leeftijd van ongeveer 6 jaar) leven in een magische wereld.
Voor ons als volwassenen is het een super kleine stap om je hierin spelenderwijs mee te bewegen en dit zal gegarandeerd zorgen voor VEEEEEL minder driftbuien en strijd.
Eén van de makkelijkste en leukste manieren om dit te doen is een knuffeldier of een pop die tot leven komt.
Als de moeder in dit voorbeeld ineens een gek stemmetje had opgezet om zich voor te doen als het knuffeldier en iets zou zeggen in de trant van “oh neee! Ik wil niet naar de speeltuin want die is helemaal nat en dan kan ik vanavond niet lekker met je knuffelen! Ik wil heel graag lekker in mijn tassenholletje” dan was de kans érg groot geweest dat de peuter glunderend van blijdschap de knuffel in de tas had gedrukt of misschien helemaal niet meer had getaald naar die natte speeltuin omdat dit spel VELE malen leuker was.
Dus mijn tip voor het verminderen van strijd met je peuter: stap vaker bij je peuter in zijn magische wereld en zet knuffels of poppen in als hulpmiddel om spelenderwijs het gedrag van je peuter te kunnen sturen zonder in strijd of in een driftbui te belanden.